ΚΕΡΚΥΡΑ ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΑΦΙΛΟΞΕΝΟ ΓΙΑ ΑμεΑ.

Της Μαρίνας Αναγνωστοπούλου
μέλους του ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ των Α.με.Α.
Το τελευταίο ένα έτος πήραμε την απόφαση με την οικογένεια μου να επιλέξουμε ως μόνιμο τόπο διαμονής μας το ξακουστό για το φυσικό του κάλος αλλά και για το υψηλό πολιτιστικό επίπεδο ήδη από τον ‘Όμηρο νησί των Φαιάκων την Κέρκυρα το όποιο είναι τόπος καταγωγής της μητέρας μου και βρίσκεται στην αγκαλιά του Iονίου.
Όλα καλά λοιπόν αν δεν είχα την τιμή να ανήκω στην ομάδα των
ατόμων με αναπηρία, μετακινούμαι με αναπηρικό αμαξίδιο και εδώ αρχίζουν όλα.
Μπορεί το πρόβλημα μου όπως και όσων έχουν αναπηρία να μην αλλάζει εκείνο όμως που μπορεί και οφείλει να αλλάξει είναι οι νοοτροπίες και τα περιβάλλοντα μέσα στα οποία καλούμαστε άτομα με αναπηρία η μη να συμβιώσουμε.
Εδώ είναι το μέτρο πολιτισμού μιας πόλης, μιας χώρας.
Το πως συμπεριφέρεται στα άτομα με φυσική αδυναμία – αναπηρία δηλαδή τι είδους ευκαιρίες και φροντίδα τους παρέχει.
Λατρεύω να κυκλοφορώ στην πόλη της Κέρκυρας.
Όχι μόνο για δουλειές αλλά περισσότερο για ψυχαγωγία.
Να ζω μέσα σε αυτή την μυστήρια όμορφη ατμόσφαιρα που τόσοι λάτρεψαν και ύμνησαν.
Να συμμετέχω στα πολιτιστικά της δρώμενα, να χαρώ και να εισπράξω ότι και όση ομορφιά μπορεί να μου προσφέρει.
Δυστυχώς διαπίστωσα με θλίψη σχεδόν αμέσως ότι αυτό αποτελεί έναν ακόμα Ηράκλειο άθλο τον οποίο έχω κληθεί να ξεπεράσω.
Παντού εμπόδια.
Και όμως αλλιώς θα περίμενε κανείς να είναι τα πράγματα σε αυτό το νησί σε αυτή την πόλη ως δείγμα του επιπέδου και του πολιτισμού της.
Προσβασιμότητα μηδέν.
Κατ’ αρχήν η ύπαρξη μερικών θέσεων στάθμευσης για τα οχήματα των ατόμων με αναπηρία σε κεντρικά σημεία της πόλης και φυσικά κατειλημμένες από δίτροχα και άλλα όπως γίνεται παραδείγματος χάρη στο νοσοκομείο.
Πόσες φόρες με τους γονείς – συνοδούς μου δεν έχουμε γευτεί αυτή την ταλαιπωρία.
Οι δρόμοι; άλλο βάσανο.
Ανύπαρκτες ράμπες.
Καμία πρόβλεψη.
Τα πεζοδρόμια ταλαιπωρία και αυτά.
Και αν είναι δυνατόν στην κεντρική πλατεία οι τουαλέτες με τον ανελκυστήρα κλειστά.
Ναι το βιώσαμε και αυτό Αλήθεια γιατί μόνο εκεί τουαλέτα για άτομα με αναπηρία;
Το ίδιο στα καταστήματα και άλλου και άλλου.
Άραγε έχουν αντιληφθεί οι αρμόδιοι και όχι μόνο ότι σε ένα καθαρά τουριστικό προορισμό όπως η Κέρκυρα κλείνουν έτσι την πόρτα σε μια καθόλου ευκαταφρόνητη αγορά τουρισμού όπως τα άτομα με αναπηρία ;
Δρόμοι, καταστήματα, δημόσια κτήρια ,καταλύματα και φυσικά κάποιες ακτές δεν θα έπρεπε να είναι οργανωμένα και για αυτή την ομάδα των συνάνθρωπων μας;
Από όποια πλευρά και να το δει κάνεις και από πλευράς πολιτισμού και από πλευράς τουρισμού
Τι λέτε κύριε Δήμαρχε των Κερκυραίων;
Και εσείς κύριε Νομάρχα;
Τα σέβη μου
Με τιμή Μ. Αναγνωστοπούλου
Τετραπληγική απόφοιτος Φ.Π.Ψ Αθηνών
Άρτι μονίμως {?} αφιχθείσα εις Κέρκυραν